Heb je ooit wel eens een feestje gehad waarna je de volgende morgen wakker werd en er niets meer van kon herinneren? Dat is namelijk precies waar de film The Hangover over gaat. Regisseur Todd Phillips, bekend van komedie's zoals Road Trip en Old School levert wederom een komedie af waarin de grenzen van humor worden opgezocht. Maar wordt het publiek dit simpele trucje inmiddels niet een beetje zat, of heeft Phillips nog iets achterwegen om weer een hilarische komedie af te leveren?
Het verhaal gaat over een groepje vrienden die voor een vrijgezellenavondje naar Las Vegas gaan. De group bestaat uit 4 man, namelijk Doug (Justin Bartha), de aanstaande bruidegom, Phil (Bradley Cooper), een leraar met het niveau van zijn eigen leerlingen, Stu (Ed Helms), tandarts en tevens de verstandigste van het stel met een controlfreak van een vriendin en als laatste Alan (Zach Galifianakis) het broertje van de aanstaande bruid die social compleet gestoord is.
Als de vrienden de volgende wakker worden weten ze echter helemaal niets meer van wat er is gebeurd. De hotelkamer ligt in puin, er lopen kippen over de vloer en in de badkamer zit een tijger. Wat is er toch die avond gebeurt? Waar komt die baby in de kast vandaan? Waar is Stu zijn voortand gebleven? En waar is Doug eigenlijk gebleven? Wat volgt is een zoektocht naar de aanstaande bruidegom, wat hen stap voor stap terug leidt naar wat er die avond is gebeurt, en antwoord geeft op al hun vragen.
Het verhaal zit stevig in elkaar. Door een zoektocht op de zetten naar Doug dwingt het de personages uit de film om de stappen terug te volgen van wat er die avond daarvoor is gebeurd. Stap voor stap wordt rustig aan teruggehaald wat er die avond is gebeurd en worden de heren met de gevolgen hiervan geconfronteerd. Omdat je net als de hoofdpersonages geen idee hebt van wat er is gebeurd, ontwikkelt het verhaal zich als een soort van detective verhaal, waarbij men van de ene hilarische scene naar de andere wordt geleidt. De druk van de aanstaande bruiloft, en daarmee de druk om Doug te vinden wordt daarmee gebruikt om het tempo in het verhaal te houden.
De film gebruikt shock-humor, een soort humor waarbij er gepoogd wordt om de grenzen van wat grappig is opgezocht worden, en hier en daar gaat men ietwat over die grenzen heen. Desondanks blijft de film van begin tot het eind hilarisch, en ondanks dat het af en toe wel ietsje ver gaat, is het eigenlijk te grappig om niet verder met het verhaal te willen gaan.
Regisseur Todd Phillips is er goed in geslaagd om een balans te vinden tussen hoe ver hij kan gaan en humor, waarbij de hoge grapdichtheid en de opeenstapelingen van verassingen goed uitpakken. Het trio bestaande uit Phil, Stu en Alan is een komisch trio, waarvan de personages enorm sterk zijn neergezet. Bradley Cooper die Phil speelt is duidelijk de ervaren van het trio als het om hangovers aan komt, en weet zich goed rustig te houden. Hij is dan ook degene die ervoor zorgt dat het verhaal zijn vaart niet verliest. Stu is de stresskip van de drie, en Ed Helms weet hilarisch goed de complete paniek en chaos die bij zijn personage naar boven komt op te roepen bij het publiek. Maar het is stiekem de onnavolgbare Zach Galifianakis die de show steelt, als de sociaal gestoorde Alan die het emotionele niveau van een 6-jarige heeft. Zijn stomiteiten doen denken aan die van André van Duin of wellicht zelfs wel Oliver Hardy.
De cast wordt verder prima aangevuld met enkele prachtige personages zoals die van de mr. Chow, een aziatische ganster die heerlijk over-the-top gespeeld wordt door Ken Jeong, of zoals die van de prostituee met een kind, heerlijk onderkoeld gespeeld door Heather Graham, en natuurlijk niet te vergeten die hilarische cameo van boksster Mike Tyson.
De film heeft verder een sterke art direction en cameravoering, die je door het verhaal en de grappen bijna zou vergeten. Maar de cameravoering is wel degelijk sterk, zeker op de momenten waar dronkenschap over chaos naar boven komen. De art direction is eveneens sterk, evenals overigens de kostuums en make-up om het complete idee van totale chaos en vernieling aan het publiek te verkopen.
Phillips heeft hiermee als regisseur bewezen dat zijn vorige films slechts opwarmertjes waren, en gaat in deze film helemaal los. Hij weet perfect zijn publiek te bespelen, waarbij hij hen op het randje van shock en hilariteit laat dansen. Maar Phillips weet inmiddels als geen ander dat als de grapdichtheid maar hoog genoeg is, en het shock gehalte maar over-the-top genoeg is, het publiek dit heel makkelijk slikt. Wat dat betreft verschilt de Hangover niet zo veel wellicht van onze eigen Hollandse films zoals Flodder en New Kids, alhoewel The Hangover zich een stuk minder laat verleiden tot flauwe poep en pies grappen.
Eindoordeel: Een hilarische komedie die niet geschikt is voor de kleintjes, waarin succesvol de grenzen van humor worden opgezocht. The Hangover is een meesterwerk als het aankomt op shock-humor, en weet andere soortgenoten zoals New Kids Turbo ver achter zich te laten. De film bevat een beter verhaal zoals het latere Project X, en vervalt niet in simpele poep en pies grappen zoals New Kids Turbo. De film staat bol van de energie, originele ideeën, sterke personages en een hoge grapdichtheid. Je moet een beetje tegen een stootje kunnen met deze film, maar voor diegene die daar goed tegen kunnen (waaronder ongetwijfeld een groot deel van de jeugd) staat een hilarische film te wachten die van kwaad naar erger gaat. Een absolute aanrader voor de mensen die het durven!
Eindcijfer: 8
.jpeg)
0 reacties:
Een reactie posten