De eerste Indiana Jones film was een enorm succes, en zette de standaard voor avonturen films. Maar na een donkerder en minder succesvol tweede deel, was er veel kritiek op de filmmakers.
Maar nu zijn regisseur Steven Spielberg en producent George Lucas terug met een derde deel, waarmee ze terug keren naar bekender terein, met een heilig relikwie dat herkenbaarder is voor het westerse publiek, en met de Nazi's als vertrouwde bad-guys. Maar kunnen de filmmakers zich hiermee nog revancheren voor het mindere tweede deel, of krijgen we een herhaling van zetten van het eerste deel?
Indiana Jones en avontuur zijn bijna onlosmakelijk met elkaar verbonden. En natuurlijk blijft de eerste Raiders of the Last Arc het origineel, dit derde deel komt behoorlijk dicht in de buurt van het niveau van het origineel, en is volgens sommigen zelfs beter dan het origineel.
Het draait deze keer allemaal om de heilige graal, de beker die Jezus Christus gebruikte tijdens zijn laatste avondmaal, en dezelfde beker die later ook gebruikt werd om Jezus' bloed op te vangen toen hij aan het kruis stierf. Degene die uit de heilige graal zouden drinken zouden onsterfelijk worden, en dat is natuurlijk iets wat de aandacht van vele mensen zou trekken, zo ook natuurlijk de Nazi's.
Indiana Jones (Harrison Ford) raakt er dit maal bij betrokken als zijn vader is verdwenen bij de zoektocht naar de heilige graal. Indy zelf gelooft in eerste instantie weinig van de legende, maar is meer geïnteresseerd in het terug vinden van zijn vader, en dat staat gelijk synoniem voor waar deze film helemaal om draait.
De film gaat namelijk eigenlijk helemaal niet om de zoektocht naar de geheime schat, maar is eigenlijk een vader-zoon verhaal, waarbij de zoon op zoek gaat naar zijn vader en uiteindelijk nader tot elkaar moeten komen. Dat dit op vernuftige wijze is verbonden aan het vinden van de graal is alleen maar een mooie manier om alles met elkaar te verbinden, en werkt uitstekend bij deze film.
Hoofdrolspeler Harrison Ford is wederom prima op zijn plaats als archeoloog die zichzelf net altijd iets overschat en daardoor in de problemen komt. Maar het is Sean Connery die op iedere manier een goed tegen- en evenwicht geeft aan Indy. Connery zet een stoffige vader neer, die ondanks het ontbreken van ervaring zich uit elke situatie kan redden en Indy altijd één stapje voor is.
De humor tussen beide is wat de film zijn flair geeft, en alle actie scenes zijn dan ook verbonden aan het terugvinden van elkaar.
De art direction gaat prima verder op de toon die bij Raiders was ingezet, de kostuums zien er prima uit, en alhoewel de film uit 1989 stamt, zijn de special effects nog altijd goed te versmaden. Het script zit uitstekend in elkaar, en laat het maar aan meester filmmaker Spielberg over om daar een perfecte film van te maken.
De actie is spannend, de humor perfect getimed en de spanningsboog wordt precies op de juiste momenten gespannen om vervolgens weer wat ontspannen te worden dankzij de humor in de film.
Connery en Ford zijn een genot om naar te kijken als ze tegen elkaar spelen, en de rest van de cast dient eigenlijk niets maar als opvulling van het plot en het verhaal (alhoewel ze zeker niet onverdienstelijk acteren).
Eindeoordeel: De derde Indiana Jones-film is net zo goed, en misschien zelfs nog beter als Raiders, een uitzondering als het gaat om vervolgfilms. Eigenlijk mag niemand deze film overslaan, al is het puur alleen al om het feit dat Indiana Jones bij je opvoeding hoort. Het verhaal is persoonlijker en heeft daardoor meer emotionele waarde dan Raiders, en is minder donker en minder teleurstellend dan Temple of Doom. Kortom, de perfect avonturenfilm die hierna nog vaak gekopieerd zal worden.
Eindcijfer: 9,5
.jpeg)
0 reacties:
Een reactie posten