Na een jaar wachten is het eindelijk weer zo ver, het tweede deel van de Hobbit drieluik is uit en beloofd veel goeds. Het eerste deel werd met gemengde gevoelens ontvangen, waarbij de grootste kritiek was dat de film te traag op gang kwam en de film te lang duurde gezien het dunne boekje waarop het gebaseerd was. En alhoewel dit deels onterecht is (de Hobbit films zijn immers meer dan alleen een verfilming van het boek de Hobbit, maar ook voor een deel die van de appendix van de Return of the King), had de film inderdaad wat moeite om op gang te komen. De vraag is dus of dit deel meer vaart krijgt dan het vorige deel, en of Peter Jackson en zijn team zich hiermee kunnen revancheren voor het eerste deel?
Meer vaart heeft de film zeker, want Jackson laat er in dit tweede deel geen gras over groeien. Jackson begint het verhaal met een kleine scene, dus verwacht geen grote opening zoals in het eerste deel, of zoals in de Two Towers. Het is een flashback van de ontmoeting tussen de dwerg Thorin en tovenaar Gandalf in de Prancing Pony, de kroeg die later bezocht zou worden door Frodo en drie andere hobbits. De scene is klein en intiem, maar brengt ons wel terug op het doel van de film, het terug heroveren van de Lonely Mountain.
En daarna gaan we eigenlijk direct verder met waar we het verhaal verlieten in het eerste deel, achtervolgd door de Ocrs en op de vlucht leidt hen dat naar het huis van Beorn. Beorn is als een soort weerwolf, hier shapeshifter genoemd, en veranderd in een soort van grote beer. De scene is kort, en wellicht iets te kort, waardoor je je even afvraagt waarom deze stop nodig was. Maar direct gaan we door naar Mirkwood, waar Gandalf zijn zorgen om Midden-Aarde bevestigd wordt, en besluit het gezelschap te verlaten om op zoek te gaan naar antwoorden. Gandalf is namelijk bezorg over de vermoedelijke terugkeer van de Witch King of Angmar, één van de negen Nazgul, en wilt graag weten wie de geheimzinnige Necromancer is die collega tovenaar Radagast tegenkwam in Dol Guldur. Dit leidt hem op een zoektocht vol spanning, actie en spektakel, en beantwoord een hoop vragen die in de eerste Hobbit film gesteld werden.
Bilbo en de dertien dwergen vervolgen verder hun weg, achtervolgd door de orcs, naar de Lonely Mountain, waar ze onderweg spinnen, elfen, orcs en Bard the Bowman tegenkomen. Er is hier voldoende actie en spektakel te vinden, en onderweg komen we ook oud-bekend Legolas tegen samen met zijn vader Thranduil en de vrouwelijke elf Tauriel. Tauriel zit niet in het oorspronkelijke boek, maar is een welkome aanvulling in het vrouwelijk tekort in de film. En de film eindigt zoals in de trailer al te zien was, met de confrontatie tussen Bilbo en de draak Smaug.
De film heeft veel meer vaart dan de eerste film, wat soms als voordeel en soms als nadeel uitpakt. Wellicht dat bijvoorbeeld de tussenstop bij Beorn wat meer aandacht had verdiend. Daarentegen is het bezoek aan Mirkwood met de spinnen een formidabel goede scene vol spanning en actie, en ook de scene met de wildwaterbaan achtervolging in de tonnen is een hoogtepunt in de film. Verder hadden we wellicht wat meer uitleg gekregen over de legendes die in Lake Town de ronde doen, en wat de onderlinge relaties tussen diverse personages daar zijn, ook hier had wat meer tijd aan besteed mogen worden.
En wat ons betreft had de film eigenlijk wel mogen eindigen met het betreden van de berg, waar Bilbo achter de werkelijke reden komt waarom hij mee moest als inbreker. Dit was een mooi punt geweest om de film met een cliffhanger te eindigen. In plaats daarvan koos Jackson ervoor om de confrontatie met Smaug al in dit deel te stoppen, waardoor je je als publiek afvraagt wat er nog over blijft voor het derde deel.
De art direction is verder, zoals altijd in Peter Jacksons' films prachtig, en dit valt zeker te zien in scene's zoals in Mirkwood met de spinnen, het bezoek aan de elvenkoning Thranduil en de schatkamer onder de Lonely Mountain. De muziek bevat meer originaliteit dan in het eerste deel, en de special effects zijn, zeker in HFR 3D, er met sprongen op vooruit gegaan. Azog bijvoorbeeld, die in het eerste deel nogal wat kritiek kreeg omdat het er nogal digitaal uit zag, ziet er in dit deel veel beter uit, en over het algemeen zijn de special effects enorm verbeterd.
Het 3D effect heeft zeker zijn meerwaarde, vooral in de scene met de tonnen en in de scene waarin Bilbo de schatkamer betreedt waar Smaug zich ophoudt. Wat dat betreft weet Jackson nog steeds als geen ander hoe hij zijn publiek moet blijven verbazen.
Martin Freeman is nog steeds perfect als Bilbo, die een bepaalde mate van komische Britste stijfheid laat zien, en Ian McKellen is zoals altijd heerlijk om te zien in zijn rol als Gandalf. Luke Evans speelt Bard the Bowman prima, en brengt de juiste mix van heldendom met verantwoordelijkheid met zich mee, en Lee Pace speelt prima de arrogante elvenkoning Thranduil. De dwergen krijgen wederom weinig tijd om meer van zichzelf te laten zien, behalve Kili, voor wie meer aandacht is in deze film met een zij lijntje in de film.
Jackson heeft met dit tweede deel uit de Hobbit reeks zich enigszins kunnen revancheren voor het tragere eerste deel, maar slaat af en toe de plank mis door te snel te willen gaan. Wellicht is zijn gedachte dat hij bepaalde scene's bewaard voor de Extended Edition, maar toch zou ook graag het bioscooppubliek meer willen zien. De film eindigt met een gigantische cliffhanger, die vergelijkbaar is met de cliffhanger uit de tweede Matrix films, en het is dus ook maar hopen dat het derde deel beter is dan de laatste Matrix film.
De film voelt authentieker aan dan de eerste hobbit film, en dit komt met name doordat er meer gebruik is gemaakt van locaties dan in de eerste film, en iets minder digitaal is. Daar staat wel tegenover dat de digitale locaties, zoals Lake Town er prachtig uit zien, en bijna niet meer digitaal aanvoelen.
Eindoordeel: De film is beter dan het eerste deel, maar is nog niet op het niveau van de Lord of the Rings films, alhoewel de opbouw hiervoor wel al in stelling is gebracht. Het climax van de film voelt hier en daar een beetje over-the-top aan, maar wie zich mee laat voeren in het verhaal kan dit prima hebben. Er is in technisch opzicht veel verbeterd ten opzichte van de eerste film, iets dat de actie ten goede komt, maar Jackson lijkt moeite te hebben om verhaal en actie met elkaar te balanceren. Meer actie zit dus zeker in deze film, en alhoewel hij beter is dan het eerste deel, hadden we er toch iets meer van verwacht. Het is nu dus even een jaartje wachten tot het derde deel ons verlost van dit gevoel. De film is dus zeker het bekijken waard, maar wees gewaarschuwd voor de enorme cliffhanger aan het eind!
Eindcijfer: 8
.jpeg)
0 reacties:
Een reactie posten