Der Untergang gaat over de laatste dagen van Adolf Hitler in de bunker in Berlijn. De Tweede Wereldoorlog loopt ten einde, en de Nazi's zijn aan de verliezende kant.
De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal zoals zijn secretaresse Traudl Junge dat ooit vertelde in haar boek. En we volgen het verhaal dan ook vanuit het perspectief van zijn secretaresse, waardoor we een andere kijk op Hitler krijgen dan we tot nu toe gezien hebben.
Maar wie zit er nu te wachten op een film over de grootste schurk van de eeuw?
In Duitsland was er al grote controverse rondom deze film, de film zou te veel Hitler afbeelden als gewoon mens en niet het monster hoe de wereld hem ziet. Maar het is juist dankzij deze keuze dat de film zo'n groot succes is geworden. Eindelijk, na jaren, wordt er eens een film gemaakt die Hitler niet neerzet zoals wij hem graag willen zien, het monster, maar zoals hij was, een gewoon mens met fascistische ideeën, maar ook iemand met een lieve kant voor de mensen om hen heen.
Het is de Oostenrijkse acteur Bruno Ganz die hier de show steelt. Hij zet Hitler neer als een geslagen en verslagen mens die de waanhoop nabij is. Het is fascinerend om te zien hoe hij Hitler neerzet, zo fascinerend dat je bijna vergeet dat het niet de echte Hitler is, maar slechts een acteur die een tour de force laat zien.
Maar Bruno Ganz is niet de enige die een prachtrol neer zet, bijna alle acteurs geven een geweldige performance, waardoor je je als publiek helemaal kan laten meeslepen in het verhaal.
De film bevat enkele schokkende scenes met wat bloed en afgehakte ledematen, maar die zijn puur alleen bedoeld om de impact van de oorlog op de Duitse bevolking te laten zien. De stijl van de film is rauw en realistisch. De aankleding is tot in de details nauwkeurig, Berlijn ziet eruit zoals je het herkent van de vele foto's uit die tijd. Het is door dit realisme, het rauwe, maar toch duidelijke en rustige camerawerk, dat je niet afgeleid wordt, maar je je helemaal mee kan slepen in het verhaal.
Een verhaal dat overigens goed vertelt wordt, maar waarbij enige kennis van de Tweede Wereldoorlog niet overbodig is. Als je wat minder bekend bent met de personen uit het verhaal, kan het soms verwarrend zijn en moeilijk bij te houden wie precies wie is, wat hij of zij doet, en welke rol zij in het verhaal spelen.
Maar eigenlijk doet dat er niet eens zo veel toe. Het verhaal draait uiteindelijk om Hitler en Traudl Junge, en dat is eigenlijk al voldoende.
De film is eigenlijk voor iedereen een must om een keertje te kijken. Het zet een goed beeld neer zoals Hitler in persoon was, en laat direct zien dat Hitler in persoon inderdaad niet over kwam zoals het monster hoe de media hem later afschilderde. Hitler had gevoel voor humor, was zeer vriendelijke en vrijgevig naar zijn naasten toe, en komt bijna over als die vriendelijke oom die iedereen wel in zijn familie heeft.
Het is pas op de moment dat hij Der Fuhrer is dat wij hem terug kennen als de nazistische dictator die geen enkele tegenspraak duld. De scene waarin hij uit zijn slof schiet, omdat hij bataljons wil verplaatsen die niet meer bestaan of compleet vastgelopen zijn, die hij beschouwd als landverraders, is inmiddels al vele malen geparodieerd. Het is het bewijs dat deze film een grote invloed heeft, en grote indruk achterlaat op iedereen die de film bekijkt.
Eindoordeel: Met een bijna eng goed acterende Bruno Ganz als Hitler is deze film voor iedereen boven de 16 een aanrader. Het geeft een goed inzicht in hoe ver mensen zich kunnen laten meeslepen in bepaalde ideeën, en hoe ver men hiervoor durft te gaan om deze ideeën overeind te houden. Het laat tevens enorm goed zien dat ook de eigen Duitse bevolking flink te lijden had onder Hitler. De cast geeft een prima performance, de film is zeer meeslepend, rauw en realistisch, ieder personage heeft zo zijn eigen karakterontwikkeling en het verhaal is er eentje die eigenlijk door iedereen gezien moet worden.
Eindcijfer: 9,5
Duidelijke recentie, precies zoals ik het ook ervaren heb.
BeantwoordenVerwijderen